จังหวะ Jive (ไจว์ฟ)

         ไจว์ฟ เป็นจังหวะเต้นรำที่มีจังหวะจะโคน และการสวิงค์ ซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากROCK’N’ROLL, BOGIE และ AFRICAN /AMERICAN SWING โดยมีต้นกำเนิดของมาจากNEW YORK, HALEM

                ใน ค.ศ. 1940 ไจว์ฟ ได้รับการพัฒนาไปสู่จังหวะ จิกเตอร์บัคจ์ (JITTERBUG) และหลังจากนั้น MR. JOS BRADLY และ MR. ALEX MOORE ชาวอังกฤษ ได้พัฒนาจังหวะดังกล่าว จนเข้าสู่การแข่งขันในระดับสากล

ดนตรีและการนับจังหวะ

          ไจว์ฟ เป็นดนตรีประเภท 4/4  คือมี 4 จังหวะใน 1 ห้องเพลง  ดนตรีจะมีเสียงหนักในจังหวะที่  2 และ 4  ซึ่งเราจะได้ยินเสียง แต๊ก ตุ่ม แต๊ก ตุ่ม อยู่ตลอดเพลง

          ความเร็วช้าของจังหวะดนตรี  อยู่ระหว่าง 40 – 48 ห้องเพลงต่อ 1 นาที 

          นับจังหวะ 1 ,  2 ,  3 – 4 – 5, 6 – 7 - 8  หรือ เร็ว  เร็ว  เร็วและเร็ว  เร็วและเร็ว  โดย  ที่ก้าวที่ 1,  2 และ 4  มีค่าเท่ากับก้าวละ 1  จังหวะ สำหรับก้าวที่ 3 มีค่าเท่ากับ  3/4  จังหวะ

รูปแบบของจังหวะไจว์ฟ          จังหวะ "ไจว์ฟ" คู่เต้นรำควรแสดง การใช้จังหวะ (Rhythm) ซึ่งเป็นความต้องการของผู้ชม "จังหวะและก็จังหวะ" ผสมผสานกับความสนุกสนานและการใช้พลังอย่างสูง การเน้นจังหวะล้วนอยู่ที่ขาทั้งคู่ ที่แสดงให้เห็นถึงการเตะและการดีดสบัดปลายเท้า          คู่เต้นรำต่างเอาใจใส่กับการเคลื่อนที่ไปรอบๆ เต้นเข้าและเต้นออกรอบจุดศูนย์กลางที่เคลื่อนไหวอยู่ การเต้นลักษณะนี้มือต้องจับ (Hold) กันไว้         การออกแบบท่าเต้น ควรสมดุลย์ร่วมกับลีลาที่ผสมผสานกลมกลืนของการเต้นที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน และการแสดงเดี่ยวที่ต้องทำให้เกิดผลสะท้อนกลับของผู้ชม การเต้นจังหวะนี้ หากมีปฏิกิริยาตอบรับจากผู้ชม จะมีผลทำให้คู่เต้นรำมีกำลังใจยิ่งขึ้น

ตัวอย่างการเต้น Jive

                      

จัดทำโดย

นางสาวณิชา วารีเศวตสุวรรณ ม.6/5 เลขที่ 6

นายชาครีย์ ปิยภิญโญภาพ ม.6/5 เลขที่ 11

นายเกียรติพงศ์ สารวิทย์ ม.6/5 เลขที่ 17

นายภูมิ เลิศภิญโญวงศ์ ม.6/5 เลขที่ 20

นายสัณหณัฐ ฆังคสุวรรณ ม.6/5 เลขที่ 22

นายอดิเทพ ลาภสกุลรัตนา ม.6/5 เลขที่ 23